عزیزی ‏میگفت،
همیشه درختی که از حیاط یا باغ زده باشه بیرون از همه درختا بیشتر بار میده. اون بارِ زیاد بخاطر روزی دیگرانه. میگفت همینو بکن یه روش تو زندگیت. به فکر دیگران باش تا برکت ببینی. قشنگه حرفش :)

‌در قسمتی از کتاب کشتی پهلو گرفته ، نویسنده از زبانِ مولا(ع) می‌نویسه…

فرمودند: گاهی احساس می‌کردم
که فاطمه اصلا دل ندارد.
وقتی می‌دیدم به هیچ چیز دل نمی‌بندد،
با هیچ تعلقی زمین‌گیر نمی‌شود،
هیچ جاذبه‌ای او را مشغول نمی‌کند؛
یقین می‌کردم که او جسم ندارد،
متعلق به اینجا نیست…
روحِ محض است، جانِ خالص است.

گاهی احساس می‌کردم که؛
فاطمه دلی دارد که هیچ مردی ندارد..
استوار چون کوه، با صلابت چون صخره، تزلزل‌ناپذیر چون ستون های محکم و نامرئی آسمان…
یکّه و تنها در مقابل یک حکومت
ایستاد و دلش از جا تکان نخورد.
من مامور به سکوت بودم و حرف‌های
دلِ مرا هم او می‌زد.

گاهی احساس می‌کردم فاطمه دلی از
گلبرگ دارد، نرمتر از حریر، شفاف‌تر ازبلور…
و حیرت می‌کردم که یک دل چقدر می‌تواند نازک باشد، چقدر یک انسان می‌تواند مهربان باشد.
غریب بود خدایا، فاطمه غریب بود…
من گاهی از دلِ او، راه به عطوفتِ تو می‌بردم.
‌

شنيده بودم “اخرس” در مكه به امام رضا دشنام می دهد. وارد مكه شدم، کاردی خریدم و گشتم تا پیدایش کردم.ایستادم در کمینش. از مسجد که بیرون می آمد، می کشتمش.
غلام امام رضا سریع خودش را رساند به من. نامه ای داد دستم:

«بسم الله الرحمن الرحیم»
به حقی که من بر تو دارم قسمت می دهم اخرس را اذیت نکن. خداوند محافظم است، کفایت می کند.

راست می گفتند امام رئوف است، حتی با دشمنانش.

“از کتاب هشتمین آفتاب”

‌

«وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَ كَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا»

___________________________________________

♥  به نام او، به یاد او، برای او ♥ 

در این بازار اگر سود است با درویشِ خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی :)

این ” و خرسندی” خیلی کلمه ی خوبیه! کلا در تمام افعال زندگی سعی کنید یه ” و خرسندی ” هم همراهش داشته باشید. مدرسه و خرسندی، دانشگاه و خرسندی، سربازی و خرسندی، ازدواج و خرسندی ، بالا و پایین های زندگی همینجوری میان و میرن و ما هم نمیدونیم تهش چی میشه ! اما ” و خرسندی.. ” برامون باقی میمونه! “خرسندی ” هم به معنای الکی خوش بودن نیست! یه حس شادی عمیقه که از “راضی به رضای خدا بودن” سر چشمه میگیره بنظرم..